Shkruan:Avdi Ibrahimi
Neve shqiptarëve na duhet një vështrim politik më i thelluar për të marrë ato gjërat më të mira nga e kaluara jonë historike,të mësojmë,studjojmë dhe të dime mbi zanafillën e rrënjeve tona pellazge-iliro-shqiptare,e natyrisht që duhet doemos të dime çfarë duam sot,në mënyrë që në të ardhmën të arrijmë atë që nuk është arritur nëpër shekujt e kaluar. E ajo që ende se kemi arritur për ta bërë është bashkimi i trojeve shqiptare në një SHQIPËRI NATYRALE,çfarë na ka dhuruar vetë Zoti ynë i madhërishëm.
Çdo komb ka historin e tij,edhe kombi ynë shqiptar ka histori të lavdishme.Në të kaluarën tone kemi qenë një etnitet i madh kujto pellazgët – ilirët,por kemi ardhur vazhdimisht duke u tkurrur.Vetëvetja dhe të huajt na kanë coptuar,na kanë zvogluar,na janë rrënuar themelet e historise ngase nuk e kemi shkruar historin në gjuhën tone nga rrënja pellazge e ilire.Ndonëse grekët dhe hebrejt kanë qenë etnitete të vogla në krahasim me ilirët,po ata greket dhe hebrejtë kanë të shkruar një histori të gjatë dhe këtu mbase edhe kanë tjetërsuar historin ndaj etniteteve tjera.
Gjykuar sipas veprës shkencore të mbesës së Ismail Qemal VLorës, Nermin Vlora Falaschi,kultura ilire,më sakt të shprehemi kultura e stërgjyshërve të shqiptarëve,është baza apo zanafilla e shum kulturave tjera të krijuara më vonë.Ja vlenë të konstatohet se rezultatet shkencore të veprës madhore,”Pellazgët,Ilirët,Etruskët,Shqiptarët”,(2002) të shkruar nga Nermin Vlora Falaschi,janë në harmoni të plotë me librat e shenjta.Po të studiohet me hollësi,të analizohet me sy kritik nga studiusit e fushave interdisplinare dhe secili dijetar,nga lëmia e vetë,do të ndriçohej gjykimi shkencor dhe do të duhej konstatuar se kjo vepër e Nerminit është në harmoni të plotë me librat e shenjta.
Ja një shembull të tillë kemi në librin e shenjtë të Bibles nga Dhjata e Vjetër ku thuhet se në kohë të hershme”…mbarë toka kishte vetëm një gjuhë dhe fjalët e njejta…”.Gjithashtu këtë të vërtetë e pohon edhe libri tjetër i shenjtë Kurani.E cila, pra,na ishte kjo gjuhë mbarënjerëzore?!Kjo ishte, natyrisht,gjuha hyjnore e profetëve,të cilën e kemi quajtur “gjuha nënë”,më saktë shkruan Nermini,kjo gjuhë ishte Pellazgishtja – ilirishtja – shqipja e moçme.Latinishtja,greqishtja,,e ashtuquajtura sllavishtja e vjetër dhe osmanishtja ishin gjuhë artificiale,ishin gjuhë administrative të perandorisë romake,bizantine dhe osmane.Kur vdiqën këto perandori,”vdiqën’ edhe gjuhët e tyre administrative.
Në këtë drejtim hedhin dritë veprat shkencore të Giuseppeepe Catapano-siç është ajo, “Thot-parlave Albanese”, (1984), (Thoti fliste shqip para 12.000 vjetëve),dhe vepra tjetër e po këtij shkencëtari,”Antichita della Lingua albanese”,(1988),(Lashtësia e gjuhës shqipe),janë vepra shkencore këto që mbështesin fuqishëm Nermin Vlorën.
Heroglifet e Thotit,të prezantuara ne veprën e Catapanos”Thoti fliste shqip”,në të vërtet janë,ajetet e all-llahut dërguar profetit të vet,Thot.nga kjo del se ,këto hieroglife përfaqësojnë librin e shenjtë që i është dërguar profetit Thot para 12.000 vjetëve në gjuhën e Tij – në gjuhën shqipe.Ky është fakt i padiskutueshëm sepse përmendet edhe në Bible dhe në Kuran.për më tepër,këto hieroglife sipas shkenctarit Skënder Riza,figurojnë në fillim të disa sureve(kaptina)të Kuranit.Mirpo, këtë shenja enigmatike të Kur,anit deri më tash nuk ka qenë në gjendje askush t,i dëshifroi,edhe pse All-llahu këto shenja misterioze në Kur,an i quan ajete të veta.E këto ajete (hieroglife) të All-llahut dërguar profetit Thot i ka dëshifruar,shpjeguar dhe komentuar me mjeshtri të jashtëzakonshme shkencëtari italian Catapano.I cili thekson se hieroglifet e Thotit shërbejnë si “Çelës” për dëshifrimin e librave të shenjtë,pra edhe të Kur,anit,më pastaj Catapano në veprën e tij “Lashtësia e gjuhës shqipe”dëshmon se nga profeti Ibrahim e deri të profeti Isa (Jesui(,të gjithë profetët ishin pellazgë-ilirë.Siç dihet nga gjeanologjia familjare e profetit Ibrahim rrjedh edhe profeti Muhamed.Ndaj dhe autor të ndryshëm si Evlija Çelebiu e të tjerë,arabët dhe shqiptarët i konsideronin vëllezër.Madje në gjuhen arabe ka shumë fjalë me etimologji shqipe.Vetë fjala arab ka etimologji pellazgo-ilire-shqipe të lashtë,e jo etimologji arabe,sepse gjuha arabe është gjuhë mesjetar e jo antike.
AR – ar-ë-a do të thotë tokë dhe AB – uj-ë-i do të thot ar-ab do të thotë arë dhe ujë.Ky emërtim fillimin e ka nga profeti Ibrahim (Abraham),i cili si hiks (ikës-emigrues-muhaxhir) nga Mesopotamia,ku jetonin pellazgët-ilirët-shqiptarët e lashtë,vendoset në Kanan (Palestina dhe Arabia e tanishme),në kohën e të cilit buron,te Mekeja e sotme,burimi i ujit Zemzem-burim i shenjtë.Kjo ndodh në shekujt XXII-XXI para e.s.Pra ar-ab do të thotë toka ku ka burim uji të (Zemzemit).prej kësaj kohe emertimi Kanan fillon gradualisht të zëvëndësohet me emrin Arab-ia.
Për këtë Nermin Vlora në veprën e vetë konstaton se, Pellazgët,si popull shumë i lashtë,banonin në periudhën parahistorike në pjesën ma të madhe të botës që njihej aso kohe,kështu ata kanë zhvilluar një qytetrim tejet të rëndësishëm dhe kanë ngritur vepra me vlera të jashtëzakonshme dhe kështu ata kanë formuar një perandori të ndriçuar,me anijet e tyre të shpejta,kanë arritur në vende të ndryshme të botës dhe kanë lënë ngado gjurmë të diturisë.Shumë emra vendësh,malesh,lumenjsh,personazhesh legjendare,nuk mund të shpjegohen me etimologjin greke.Të gjitha emrat e këtyre vendeve mund ti zbërthej vetëm gjuha shqipe.Prandaj fjala “HAIRE”,,sikurse pellazgishtja dhe arabishtja kuranore,është hyjnore.Kjo fjalë hyjnore tani përdoret në të gjitha gjuhët e botës islame,sepse kjo fjalë shprehje më së shumti përdoret në Kur,an.po ashtu edhe gjuha pellazgjike-ilire-shqipe e lashtë është gjuhë hyjnore ngase edhe shkrimtari i shquar antik Homeri pellazgët i ka quajtur popullsi hyjnore.
Krakteristik e tyre kryesore ishte aftësia në lundrim;këtë e kishin të tarsheguar nga stërgjysherit e tyre Pellazgët,të cilet ende sot quhen “Popujt e Detit”,kurse historia na tregon se Popujt Italik kishin vështirësi të luftonin në det.Gjithashtu një karakteristik tjetër për ilirët gruaja ishte shoqja e jetës në të gjitha fushat.E jo siç ishte tek romakët gruaja vetëm për në shtepi,ndërsa te greket përdorej në harem.
Duhet ditur dhe mësuar prej studiuesve dhe shkencëtarëve të ndryshëm nga lëmia e historisë pellazgë-ilirë-shqiptarë në mes tjerash shkruanin se Atdheu i Shqiptarëve në kohën e Ilirikut shtrihej nga Triesta,vazhdonte në Singidunin (Beogradi i sotëm),Selanik,Gjiri i Ambrakisë ku përfshihej Deti Jon dhe Deti Adriatik dhe mbyllej sërish me Triestën.Mbrenda kufijëve të Ilirikut ekzistonin afërsisht 350 qytete ku rreth tyre shtriheshin mijëra fshatra këto vendbanime malësorësh që kanë punuar tokat e tyre dhe kanë ruajtur bagëtinë.Në qytetet Ilire zhvillohej kultura ekonomia,tregtia dhe zejtaria.
Shtrirja e fiseve ilire.
Në trojet e japodëve ekzistonin 3 qytete e njëri ndër ta ishte Vendi.Në Panoni ( të epërme e në atë të poshtme),ekzistonin 58 qytete po përmendim vetëm disa nga emrat ekëtyre qyteteve Vizontioni,Teutibarku,Nauporti,Kurta,Kibala,Karpisi,Bolentioni,Basiana,Sirmi,(Mitrovica e Sremit e sotmja).Në Myzi ekzistonin 10 qytete si Viminaci,Gratiana,Singiduni(Beogradi i sotëm).Në Daki ekzistonin 8 qytete si,Turibusi,Zana,etj.Në Dardani ishin 8 qytete si,Ulpiana,Justinopoli,Naisi,(Nishi i sotëm),Skupi,(Shkupi i sotëm).Në Paioni ishin 6 qytete si Dobera,Dylazora,etj.Në Istri ishin 6 qytete si,Tergesti,(Triest i sotëm),Kreksi( Otok Kerk Ishull i sotëm në bregdetin e Kroacisë).Në Liburni ishin 34 qytete si,Arausa,Korkumi,Salvia,Voporui,etj.Në Dalmati ekzistonin 31 qytete si,Issa,(Visi i sotëm),Spalationi,(Spliti i sotëm),Fari,Jadera,(Zara e sotme),Traguri,(Trogiri i sotëm),Thermidava,etj.Në Ilirin Qëndrore,ekzistonin 71 qytete si,Bylysi,(Hekali i sotëm),Bunna,Uskana,Epikaria,(Puka e sotme),Dyrrahu,(Durrësi i sotëm),Kolkini,(Ulqini i sotëm),Lissosi,(Lezha e sotëm),Rizoni,(Risani i sotëm),Batua,(Budva e sotëm),Skodra,Skampa,(Elbasani),Lyhnidi,(Ohri),Albanopolisi,(Mirdita),Antipatrea,(Butrinti,sot)Arrha,etj.Në Ilirin Jugore kanë ekzistuar 48 qytete si,Oresteja,Nikopoli,(Preveza sot),Herakleja,Buthroti,(Butrinti sot),Ambrakia,(Arta sot),Onhesmi,(Sranda sot),etj.Në Maqedoni ekzistonin 62 qytete si,Apollonia e Maqedonisë,(Polina e sotme),Pelagonia,(Manastiri sot),Europi,Edesa,Bata,Harmonia,Herkuli,Alga,Olynthi,Pella,Zapara,etj.
Që nga fillimi i shekullit V para erës së re, deri në fund të shekullit I para erës së re Iliria dhe Ilirët kanë patur 45 mbretër Ilirë,shto dhe 19 mbretër të Maqedonisë që ishin të njejtës etni më ilirët na del se kemi patur gjithsej 64 mbretër në V shekuj para erës së re.Vetëm nga molosët kemi patur 10 mbretër siq ishin Ptolemeu nipi i Pirros në vitin 231.p.e.s,Aiakidi i ati i Pirros etj.pastaj 2 mbretër ishin nga ardianët si Agroni në vitet 250-321 p.e.s.dhe Skerdilajdi.Poashtu ishin 3 mbretër dardan si,Batoja,Longari dhe Monuni.Poashtu ishin 4 mbretër taulant,si,Pleuria,Mytyli,Monuni dhe Glaukia.Pastaj ishin 9 mbretër nga epirotet,si,Tharypi,Pirroja II,Fyla,Aleksandri II,etj.Mëpastaj Karani ishte mberti i pare i Maqedonisë e kështu më radhë.Nga tërë kjo që u tha më lartë vështir se ka ndonji popull që na rrethon të ketë një të kaluar kaq të lartë me një tradit qytetrimi që i kanë dhënë edhe etnive tjera në Gadishullin e Ballkanit.
Në shekujt III,IV, dhe V të erës së re në Perandorinë romake një pjesë e mire nga ilirët kanë qeverisur dhe kanë lënë gjurmë të pashlyeshme në historinë e kësaj Perandorie,siç ishte Diokleciani i cili kishte bërë reformat ë mëdha,si në kupolën shtetërore,po njashtu edhe në administrimin provincial.pastaj Konstandini i Madh e bëri fenë krishtere si fe shtetërore.Por duhet pare edhe gabimët e të parëve tanë gjatë shekujve,siç kemi këtë rast me mbretin Pirro i cili kishte arritur fitorën e madhe kundër romakëve e cila i dha fame mbarnjerëzore.Pirro ky mbret yni i madh në kohë Ankiteti mundohet të hyj në bisedime me barbarin romake.Kurr mbreti Pirro nuk pati takim me mbretin e romakëve,por ata i sajuan takim me një personalitet nga Roma dhe Pirroja ky mbreti ynë ngarkoi disa karroca me dhurata për romakun e ndër të tjera edhe florinj,diamante dhe u takua me atë personalitetin e Romës i cili më tu takuar me Pirron i thotë fjalët:”…Largoje ushtrin ilire matanë detit,pastaj mi jep edhe dhuratat!…”.Ky ishte patriotizmi i romakut se pa atdhe je askushi,por kur ke atdheun tend të lire ke gjithçka.Pastaj po sjell shembullin tjetër ku kam lexuar kohë më pare librin e Gjokë Dabaj “Strategjia Shqiptare”,po aty faqe 45-46 një episode të ndodhur në hapsirat shqiptare rreth viteve 1300 – 1400, “…zhupani i Serbisë,Stefan Nemanja dhe Fran Bardhi në një akt marrëveshje me Republikën e Raguzës,e cila sipas traditës,ishte e shkruar latinisht,nuk nënshkroi me shkronja latine,as me emër të latinizuar: Stefanus,por nëshkroi me shkronja cirilike dhe me emrin ashtu siç e kishte zhupani i Serbisë,Stefan Nemanja ka qenë një popujvrasës dhe qytetshkatërrues,por këtu ai nuk lëshon pe kur është fjala për Serbinë.
Fran Bardhi një njeri me vlera të larta morale e intelektuale e shkruan emrin e vet krejt papërgjegjshmërisht të latinizuar:Francus Biancus.a ka vetëposhtrim më të pakonceptueshëm se të tallesh më vetvetën…”.Ne sot e për çdo ditë po shofim e dëgjojmë nga politikanët tanë shqiptar tek vetëposhtrohen duke folur me gjuhën e të huajve.Prandaj atdheu ynë nuk është coptuar vetëm në vitet 1878 e 1913,por ky coptim i tmerrshëm i trojeve tona ka ndodhur në kohën e Perandorisë romake qysh në vitin 395 të erës së re nga Perandori ieberikas Teodosi e ndau përmidis Perandorin e Romës dhe me atë rast ndau dhe Ilirikun. Vija e quajtur “e Teodosit”,niste ne Singidun (Beogradi sot), dhe soste në Gjirin e Meduas(Shëngjini sot).Ndarje më të keqe për popullin Ilir nuk kishte.Por me gjith këtë në Pjesën Lindore gjatë gjith shekullit të VI në krye të shtetit kanë qverisur ilirët.Ku kryeqyteti i Perandorisë Romake Lindore ishte themeleuar nga vetë ilirët ku ai kryeqytet mbante emrin Bizant,ku faktet historike flasin se në shekullin e IV mbi themelet e Bizantit të lashtë,perandori ynë KONSTANTINI I MADH,ka ndërtuar aty KONSTANTINOPOLIN e ri,ndërsa në shekullin e VI perandori ynë JUSTINIANI I MADH,ka ndërtuar kishën Aghia Sofisë ku sot është kryeqyteti i Turqisë Stambolli.Kështu në shekullin VII ka ndodhur rirobërimi i pjesës lindore të Ilirikut,jo më nga romakët,por nga grekët ku Perandori Herakli ka shpallur si gjuhë zyrtare gjuhën greke të “Perandorisë Romake Lindore”.Kështu grekët kanë marrë në duart e veta edhe fronin perandorak,edhe kreun e kishës.Ky perandor grek ka lejuar sllavet me dekret perandorak,që të vendosën në Ilirik.Dardania e dikurshme që nga Nishi,Përlepi, e deri në Dibër elementi sllav ka qenë tejet i pakët.Në fund të shekullit XII dhe në fillim të shekullit XIII Kosova nuk ka mund të”aneksohet” si disa treva tjera shqiptare,por është pushtuar me forca ushtarake prej dinastisë serbe të Nemanjiqëve.Shën Sava Nemanjiqi ka uzurpuar manastiret e Kosovës.Ku deri në shekullin e XV në dokumente madje edhe në ato turke janë quajtur Toka e Konstantinit,ndoshta nga këtu edhe i ka mbetur emri Kosovë.
Vijon