Sahit F. Osmani
Më mbeti vetëm hija e jote
Pranë fjalët s’kishin kuptim
Heshtja nuk do ta harronte
Hapin tënd që ishte largim
Aroma jote pas më dehte
Fryma më merrej s’di se si
Veten time e ngatërroja
Me hijen tënde plot magji
Dhe hija jote ishte dashuri
Vetëm ajo do të më mbetet
Sa herë largë që do të jesh ti
Vetmia më bën të shastisem
