Kreshnik Kokollari
Kosova mbush 6 vite të Pavarsisë së saj. Pas një ëndërre një shekullore arriti Kosova të pavarësohet dhe përfundimisht ti jep fund dëshirës së palës tjetër për një ” Serbi të madhe” dhe ” Metohi”. Megjithëse me ndihmën e ndërkombtarëve arritëm ndoshta të fillojm ndërtimin dhe konsolidimin e këtij shtetit më të riut. Kosova, filloj pas gati një dekade të marrë frym më ndryshe. 17 Shkurti 2008 ishte dita që e vulosi këtë Ditë. Për dikë njihet e vlersëohet si e ”Shenjtë”.
Spekulimet e partive të ndryshme Kosovare, kritikat mes njëra tjetrës hiç më larg së një vit para Pavarësisë sjelli në mazhoranc dy subjektet politike rivale në skenën tonë politike. Megjithë kritikat, si nga shoqëria civile, nga qytetarët përmes shumicës së gazetave ditore, me slloganin e tyre të bashkëqeverisjes për procese madhore disi j’au mbushi mendjen të gjithë qytetarëve të Kosovës se arritja e një gjuhe të përbashkët do i sjellte dobi këtij vendi.
Pas atij viti që u preheshin në harmoni dy liderët udhëheqës, nuk ju zgjati shumë saqë pas zgjedhjeve të 2009-tës ato lokale, filluan kundërshtimet mes veti, e duke mos anashkaluar, skandalin e ” Zanzibarit” që u formua qeveria brenda natës.
Gjithçka u vendos me dorëheqjen e Presidentit Sejdiu, ku Sejdiu e angazhoi partin e tij , dhe filloj mobilizimin në Degë por fatkeqësisht siç duket, nuk i priu fati, dhe po ai u sfidua në Kuvendin e VII-të të LDK-së, që të ju them të drejtën ishte shumë më ndryshe, shumë më demokratik sesa i 2006-tës pas asaj ”Betejës me Karrike për Karrikë”.
Po edhe ky Kryetar i ri, nuk ja arriti të vendos të dytën as në 2010-tën, Kryeministrin e Kosovës z Thaqin njëherësh Kryetar i PDK-së. Pas një koalicioni numër, filloj një qeverisje e re, që nuk i zgjati as ëndrrën e z Pacollit për President sepse edhe ky vazhdoj shkeljen e Kushtetutës, si z Sejdiu , e që në fakt, t’shiheh në një aspekt, ai jo që e nuk e ushtronte postin e LDK-së, por e kishte ngrirë fare, saqë as i pari mbas Sejdiut z Kryeziu nuk i vuri ndonjë pik të nxeht që ta shkrij.
E mbeti të shihej se kush do ishte i Pari i vendit, por siç e parashikuan liderët tan nuk ju doli ashtu, por ju doli ” E Para e Vendit” , pra zonja Jahjaga, i zëvendsoi, dhe jo vodhi ëndrrën e z Pacollit, dhe z Sejdiut, që realisht as ajo sigurisht që as nuk e kishte ëndrruar këtë ditë.
2013-ta ishte një vit më ndryshe, për Skenën Politike Kosovare, ku ndryshuan shumë gjëra, u ndrruan shumë Kryetar, po nuk la vend as Burgu për ti strehuar këta zotrinjët Komunal, e qe besa për dikënd me 9 komuna ishte fitore, për dikë me 10, për dikë me 5, e për dikë me një, e që fitues ishin qytetarët e Kosovës nuk duhet të mohohet, por duke e rikujtuar Prizrenin, është mëkat, të udhëhiqet nga një njeri afër 80-tave, i Akuzuar, e me një Koalicon Minoritetesh saqë ka ra në hall në përcaktimin e Drejtorive, e mos të harrojmë që rrezikohet edhe me Burg.
Po në anën tjetër le të lëjm fare sferen politike Shqiptare, por le ti hedhim syt, tek krijimi i komunave të reja serbe, e që shihen si të jenë me të vërtetë Republika Serbska.
Duke mos harruar, edhe rezulutën 1244, poashtu edhe Pakon e z Ahtisari , siç duket Republika Serbska, u rikthye në Kosovë me 9 komuna.
Marrëveshjet ? Bisedimet z Thaqi i vazhdon ende, edhe pse ndoshta do thoja i vetëm, duke mos harruar një gjë, se cilido nga këta Liderët tanë po të kishte qenë në lëkurën e z Thaqit, do pranonte ndoshta secilat, e duke mos menduar për më të keqen, ndoshta ndoshta do i faltë tërë atë Artifical Republik Serbe brenda Mitrovicës së Veriut.
Por e vërteta është se Kosova, ka arritur përparim, por aq edhe dështim. Edhe kjo pavarësi , nuk na ndau nga fusnota, edhe kjo pavarësi nuk e zbardhi qështjen e të pagjeturëve, edhe kjo pavarësi nuk i gjeti të burgosur përbindshat serb që vran e masakruan, mijëra e mijëra familje, edhe kjo pavarësi nuk na gjeti me një prespektiv për rinin, e që bredhin parqeve të Evropës. Por me gjithë këto, jemi njohur nga shumë shtete. Kosova, vazhdon rrugëtimin, e saj edhe pse me shumë barriera, por siç duket po kalohen.