Në kamionin e linjës Serbi-Kosovë
sërish eshtra shqiptarësh:
-të vrarë
-të prerë
-të përdhunuar
-pa gjymtyrë
-pa organe
Kushedi…
Po vijnë pa ceremoni
Në heshtje
Me kamion
Ashtu si i morën grumbull të gjallë
Po i kthejnë grumbull të vdekur
Nuk i pyetën për emrat kur i rrëmbyen
Veç në sy i shikuan
Kryesorja të bukur t’i kishin
E shqiptarë të ishin
Copëza kockash me dhe të huaj
Po kthehen me tmerrin e parrëfyer…
Me dashuritë që i panë ngulur në thika
Po kthehen me shtigjet që shpinin në humnerë
Me netët e varrit
E s’i dëgjonte kush…
Nuk mjafton një lule-simbol për pranverën pa lule
As një uratë për botën e përtejme, parajsën e predikuar
As një gjëmë, as një klithmë, as një ulurimë…
Merrni, hidhuni pak dhe të këtij vendi
Bini në gjunjë e mos flisni asnjë fjalë
Se ua shtoni më shumë mërzinë…
Enver Sulaj