Shkruan: Bekim Rexhepi
Është e vështirë pse nganjëherë mungon vendosmëria për ti penguar apo ndaluar gjërat që na dëmtojnë, nëse edhe jo në momentin e duhur, për tu arsyetuar me kohen e pushtimit, atëherë të mos arsyetohet tani më asgjë në këtë kohë lirie mos vendosmëria për të vepruar fundi veprimi është ekzistenca.
Të kujtojmë për pak heqjen e lapidarit të dëshmorëve të UÇPMB-së, i cili u bë vendim ekzekutiv i autoriteteve serbe për ta hequr definitivisht dhe kjo kishte ndodhur fare publikisht me njësi të mëdha dhe të armatosura.
Duhet patjetër një të rrënohet Kisha e Millosheviqit e cila u ngrit ne kohen e okupimit dhe pikërisht në oborrin e Universitetit, më qëllimin e vetëm që të pengoi studimet në këtë universitet i cili u cilësua bastion i separatizmit dhe i irridetës shqiptare.
Fatkeqësisht pushtimit si mbërriti jetë e gjatë për ta penguar Universitetin, por nëse nuk ka vendime ka gjasa qe kjo të arrihet më vonë. Kisha serbe ka një shtrirje ozurpuse ne Kosovë. Ato u ngritën ne përudha okupimi dhe ligësie shqiptare. Por kjo nuk mund të jetë arsye edhe me tej, për ti lënë kishat serbe si një tregues ndjellakeqes e kobzi për Kosovën.
Kisha e Millosheviqit në oborrin e Universitetit duhet të rrënohet dhe gjithashtu ka edhe një kishë tjetër ne afërsi të kalasë në Mitrovicë qe po ashtu është ndërtuar ne kohen e Millosheviqit. Pra nuk mund të ketë kompromis me pa ligjësinë e Millosheviqit në Kosovë, e çfarëdo pushteti politik qe toleron këtë mos ndëshkim ligjor duket se ka një kumbari të fshehur serbe.
Nuk mund të zgjatet akoma më shumë mos veprimi e të mbesim me lakun në fyt, për një ngushëllim“stabiliteti” në Kosovë, duke ruajtur nevojën e një politik vetëm për pushtet, ky pushtet dhe i ardhshmi mbase duhet të bëjnë çmos që ti rrënoj definitivisht kishat e Millosheviqit në Kosovë.