Blerim Rrecaj
Fundviti 2013 u karakterizua nga një lajm që na bëri të ndjehemi mirë. Jashtëzakonisht mirë. Pasi erdhi si dhuratë e çmuar e me vlerë. Nga një “babadimër” i paemër. Dhe ky “lajm-dhuratë” së shpejti e “mori dhenë”. Së pari atë e pamë nëpër mjetet më të shpejta të transmetimeve , në rrjete sociale, pra në facebook e nëpër portale, e pothuajse s’mbet asnjë i tillë që nuk e publikoi, këtu e këndej, andej e përtej, me një fjalë “gjith-kënd-e-andej”.
Mjafton të klikoni, për të parë e ndjerë jehonën që pati e ende vazhdon ta ketë. Dhe ja titulli për njërën nga “kurorat”e bukurisë tokësore: “Prizreni, qyteti i nëntë më i bukuri në botë”. Plus kësaj ai u plasua nëpër ekrane televizive, faqe gazetash, revistash. Një lajm i thjeshtë, i bukur, i këndshëm, këndellës, kreativ, atraktiv, emocionues, i mirë, që nxiti ëndrra, shpresa, reagime të ndryshme… Se kush ishte shpërndarësi do e mësoj derisa një mbrëmje(disa orë pasi e pashë pas publikimit…)ia kishim marrë një të ecure spontane trotuarit përgjatë rrugës kryesore të qytezës sonë “Nëna Terezë” të Fushë Kosovës, lajmëtari “i njohuri i panjohur “deri në ato çaste edhe për mua, fliste për ‘historikun’ e postimin e lajmit, e tash e ndjeja veten mirë se ecja me protoganistin e heshtur. Ia ktheva se e kam parë e më ka lënë shumë mbresa.
Dhe rrjedha e bisedës tashmë sikur ujët e Lumbardhit ecën derisa shëtisnim, duke na sjellur imazhet e qytetit bukurosh, ndonjë kujtim gjatë qëndrimit në të. Them se bukur po përfundoi ky vit me një kryelajm të mirë. Ai ma kthen se ishte i paksa i shkurtër. Po i them por më pëlqeu duke m’u kujtuar shprehja që përdoret në gazetari :“Po të shkruaj gjatë sepse nuk kam kohë”. Plus duke “gërmuar”më tej në linkun që jepet në fund të lajmit duket fotoja me emrin e autorit Azem Ramadani në një cep të saj ishte shumë e bukur. Edhe për të pyesim a thua kush është ky?! E sa e sa fotografia tashmë do të bëhet te vendi kur ai më i pari bani foton që zgjodhi MSN-ja, te njëra nga urat që lidhin brigjet e lumit, pyesim derisa vazhdojmë bisedën.
Bukur qenka kur të vlerësojnë të tjerët. Kur t’i çmojnë vlerat. Kur garon me ta në të mira. E kur të thonë je i nënti ndër 23 më të bukurit e botës, hedh vallen me ta me krenari e dinjitet. Dhe kur fati e do që të jesh i pari që sheh dhe e merr këtë lajm dhe ia transmeton publikut të kombit tënd dhe i cili gjerësisht informohet nëpër të gjitha viset edhe të “shpërndarëve”, pra bashkatdhetarëve, nëpër të gjitha kontinentet e globit. Ja njëra nga përparësitë e të arriturave teknologjike. Më duket se folëm mjaft, e duke mos dashur ta teprojmë për këtë ngjarje që na bën të ndihemi krenar e pjesë e thesareve të botës.
Tashmë le të na thotë diç, “kasneci” që u tha medieve “t’u bien tupanave pareshtur”, lajmëtari që ka emër e mbiemër e ky shënimth për të “lind” pas bisedave që vazhdojnë të bëhen dhe privilegji që pati Florin N., ta jap lajmin -“souvenir” që do mbahet mend gjatë. “Hy dhe shikoj foto nëpër internet. Kështu edhe atë ditë duke “bredhur” ma tërhoqi vëmendjen fotoja e qytetit të Prizrenit, më pas pas lajmin, e formulova dhe ndihem mire që mediet e mirëpritën dhe e publikuan atë” thotë me modesti Florini. Për të kaq mjafton, por vizita që do t’i bëjë Prizrenit tash e tutje sikur ka marrë tjetër vlerë për të. Qoftë për të riparë bukuritë e Prizrenit, a qoftë për ta pirë një bozë në të…