Sahit F. Osmani
I frikësohem fërfëllazës së frikshme të kohës
Që dredh e i shkreton të mbjellat e të korrurat
Dhe mposht lartësimin e ndjenjës shpirtërore
Ndalon e rrëzon rrezatimin e fytyrës mendore
Në vend të lulëzimit shkrin e fashitë dëshirën
E largon nga kufijtë e kohës dhe të hapësirës
E kthen në pengesë veprimi ndërgjen e rreme
Dhe përsosjen morale e bën t’papranueshme
Në krye të realitet vendos çmendurinë e egër
Të çarturit e bishave që t’i shqyejnë gjymtyrët
Kufizon lirinë e mendjes njerëzore n’çdo kohë
Kjo lojë e frikshme që fryn e dredh e shkreton
Frytet e fitores i shet si t’ish shpirti i asgjësë!