Sahit F. Osmani
Të kam në zemër si nuk e kupton
Jam i rrethuar nga vetë dashuria
E vërteta është shpirt që s’mëkaton
Të keqen e largon nga dhembja…!
Sytë e tu rrezatues sinjale çojnë
Si ylber pas shiut në pranverë
Dhe me të gjitha pjesêzat e natyrës lëshojnë
Aromën ngacmuese shpërndarë nëpër erë…
Që e derdhin në kafazin e zgjojeve
Në kafazin ku mjalton dashuria…
Nëse ndodh të na këputen lidhjet
Me magji të dritës na bashkon poezia!