Shkruan:Rezart Palluqi
Doktorri i famshëm është shumë i shqetësuar, sepse pacienti i tij, Zeusi, ndoshta burri më i dashur dhe i vyer i kombit, ka pësuar një infeksion të rrrezikshëm në prostat, prandaj edhe doktori e ka shtjerë urinën e pacientit Zeus, në një shishe të kuqe, të madhe sa rrathët e hekurt të kandarit tradicional, e po udhëton drejt Parisit, ku urinën do ta analizojë me vigjilencë të jashtzakonshme.
-Në Paris disponojnë laboratorë shumë të avancuar. Jam i sigurtë si ylli i Zeusit, se këtë herë do ta zbuloj virusin e mallkuar që po e mundon shumë keq burrin tend, pacientin tim dhe babanë e kombit tonë-ngushëlloi doktorri gruan e zverdhur dhe limontuar të Zeusit.
Por kur aeroplani u ngrit nga pista dhe bishti i tij po dridhej pak, doktorrin e zunë ethet dhe zemërimi. E nxorri shishen e rrumbulaktë të mbushur me urinën e Zeusit, e vuri përpara fytyrës dhe e shkundi fort duke mërmëritur: virusi i poshtër, virus i pamëshirshëm! Shfaqu më në fund para syve të mi e mos m’u fshih gjatë gjithë kohës. Si quhesh? Nga vjen? Si quhet babai yt? Nëna jote? Vjerra jote? Sa të thella janë rrënjët tua? Ato nuk janë kurrën e kurrës më të thella se sa rrënjët e lisit të Zeusit, poshtë kurorës së të cilit cicërojnë tre million harabelët!- iu hakërrye doktorri virusit të padukshëm në urinë.
Gruaja e Zeusit i ledhatoi doktorrit shpatullën e djathtë. Ky i fundit ia përshkoi asaj fytyrën me një shikim sa gjynahqar aq edhe indinjues.
Por nuk patën kaluar as dy minuta kur doktorri dëgjoi një zë të butë t’i pëshpërisë në vesh: virusi në urinën e Zeusit, quhet DEMOKRACI!
Doktorri i lemeritur ktheu kokën në drejtime të ndryshme. U hutua aq shumë saqë xhaxha Rremizin, shërbëtorin e ngushtë të Zeusit nuk e kishte vërejtur asgjëkundi të kishte ndërruar stol dhe ishte ulur pranë tij.
-Zeusi vuan nga sëmundja demokratike! – përsëriti Rremizi, për të hequr cdo lloj dyshimi prej fytyrës së doktorrit. Doktorri për pak sa nuk ia ktheu: ik ore plak budalla! Shko dhe merru me gjurmimin e armiqve të Zeusit, e mos i fut hundët në punët e shkencës së mjekësisë! Por ai u përmbajt dhe ia ktheu me shaka Rremës: Thua qe Zeusi ta kete marrë këtë sëmundje duke lexuar librat borgjezë?
Rrema qeshi me lot, më shumë prej romuzit që hodhi doktorri. Por gruaja e Zeusit, që nuk e dinte arsyen e gajasjes së papërshtatshme të Rremës, e pa atë mjaft e zemëruar.
-Më falni motër! Por ju e dini, se doktorri ynë, nuk është vetëm i talentuar por bën edhe shaka me kripë.
-Dhe cfarë i the ti që ai bëri shaka?- e pyeti gruaja e Zeusit me zë autoritar.
Rrema u përgjigj pa teklif: i shpjegova se virusi i poshtër që jeton në urinën e Zeusit quhet Demokraci! Por ai mesa duket nuk më beson plotësisht.
-Vërtetë?-iu gërhush gruaja e Zeusit doktorrit që u bë një dorë.
-E besoj zonjë! E besoj! – u përgjigj i tulatur doktorri.
Ke ndonjë ide se si mund ta vrasim këtë virus?- e pyeti gruaja e Zeusit.
Doktorri ngriti supet me mosvetëdije.
Në Paris, doktorri i famshëm i Zeusit mësoi se virusi demokratik që notonte si peshkaqen në urinën e Zeusit ishte në fakt gati i pakurueshëm.
-E vetmja mënyrë për ta luftuar virusin demokratik është që Zeusi ta kruajë kokën me telat me gjemba treqind kilometra të gjata, dhe të pijë urinën e mijëra harabelëve që ai vrau me llastiqet dhe ciften e tij- i tha kolegu francez doktorrit të Zeusit.
Doktorri bëri një gjest heroik, të cilin POETI personal i Zeusit, që bashkëudhëtonte me familjen e Zeusit, do ta derdhte në vargje të famshme poetike.
Doktorri ia lau fytyrën e vogël kolegut të tij Francez me urinën e Zeusit
prandaj edhe poeti personal i Zeusit e titulloi poezine e famshme: “Perse mendohet urina ne fytyren e doktorrit francez?”
– Zeusi, babai im i mirë shpirtëror, i mencur dhe guximtar, nuk ka vrarë as edhe një harabel. -Na, na-i kakarisi doktorri dhe ia plasi të qeshurave kur kundronte me qesëndi pikat e urinës së Zeusit në fytyrën e doktorrit francez.
Mbas vdekjes së Zeusit, u shtuan zërat për përhapjen e virusit të Demokracisë në urinën e mijëra qytetarëve.
Por doktorri kembengulte si mushke se vetëm ai vuante prej virusit të Demokracisë. Për këtë, ai ndoqi dhjetëra seminarë që i organizoi Rrema dhe gruaja e Zeusit! Gjatë atyre seminarëve virusin e trashëguan doktorrët dhe disa studentë të tjere te përzgjedhur me kujdes.
Në mëngjesin e një dhjetori që më vonë do të përshkruhej në enciklopedinë e urinës, si “dhjetori i shenjtë” doktori u shfaq përpara turmës gjigande dhe ngriti triumfalisht dy gishtat në ajër duke ulërire: “Liri –Demokraci”.
Por dy gishtat në ajër për doktorrin do të thonë: “urima e Zeusit dhe urina ime!” Këto fjalë ai i mërmërit sa herë që ai i ngre dy gishtat në ajër përpara turmës së madhe e cila valëvit gjithashtu e egzaltuar në ajër, shishet e urinës së tyre demokratike!