Sahit F. Osmani
O njeri, a mund të jesh i lumtur
Me ndjenja të pakta, në kokë e në shpirt
Nga të mbajturit e pushtetit
Aftêsisë tënde prej të vdekurit
Mes gëzimeve dhe shqetësimeve
Pabarazia a të troket në zemër
Për atë ndjenjë fisnike të pabarabartëve
Në jetën e përditshme
Ky s’është misioni yt
Të pabarabartët janë pjesa më e shëndetshme
Që kërkojnë t’i gëzojnë të mirat Materiale e shpirtërore…
Por, jo urrejtjen e errët,-
Çnjerëzoren që e ofron ti
Hape dritaren e jetës, bëhu
i barabartë me të pabarabartët!
