Prof. dr. Sabahajdin Cena
RRËFIME NGA
“LUGU I GJERAQINËS”
LOPA KA VDEKË E NONA
KA COFË
Dan Meta i Vajmedetit për çdo mbrëmje,
ndërsa pinte çaj e bënte muhabet me
burrat e shtëpisë, u premtonte se në të
hyrë të dimrit, do t’ua prejë lopën për pas-
tërmë. Por gruaja i thoshte: -Me kysmet,
o Dan!, inshallah e prekim dimrin të
gjithë shëndosh e rahat!
Por, Dana nuk priste që ta përfundojë
nijetin dhe shtonte:
-Kysmet, pa kysmet na e prejmë lopën.
-More ti njeri, prit shëndosh e rahat
inshallah jemi!
– More, kysmet, pa kysmet, ne e prejmë.
Kur ra bora e parë, thirri kasapin e çka
me pa, lopa kishte ngordhur. Shkon kah
dhoma ku bënte gjumin nëna, edhe aty
çka me pa, nëna i kishte vdekur.
U hallakat Dani e i thotë kasapit:
– Bonma hallall se nuk kemi çka të prejmë.
LOPA KA VDEKË E NONA KA COFË.
E dëgjoi gruaja e i thotë:
– E more Dan, unë të thosha, kysmet
deri në dimër, shëndosh e rahat, e ti
thoshe “kysmet pa kysmet” e që pra,
nuk bëhet pa i ardhur kysmeti. Nuk
e pritën dimrin as nëna e as lopa!