Historia që personazhet bartin mbi supet e tyre është rutinore. Po vjen koha e të bërit jetë rutinore nëpër filmin kosovar. Skenaristi Naser Shatrolli, është autor (skenarist) i dy filmave, kësaj radhe edhe si regjisor në rrethana krejtësisht modeste, tenton të shpërfaq në ekran kulturën regjisoriale. Një listë e bardhë me emra të bardhë prej aktorësh si: Nora Muçaj, Mark Marku, Luan Kryeziu, Suela Bako, Rifat Smani, Hajat Toçilla, pastaj, regjisori dhe kameramani tetovar, Berat Asani i cili ka bërë regjisurën e njërit film, Tristan Halilaj si pjesë organizative e projekteve, janë një mori artistësh që kanë përvjel mëngët për të qenë pjesë e kësaj gala vrapimi artistik, ku do të nxjerrin në perdet e ekranit të madh të Kalasë së Prizrenit, përkatësisht në shtratin bazik të vjetërsisë së kulturës shqiptare punën finoke dhe të përimtuar artistike.
Nora Muçaj, është aktore me potencë përtej gjeografisë shqiptare. Aktrimi i saj, hovet e saj, janë model shkollor për kulturën e të bërit jetë në ekran. Mark Marku nxjerr në podium segmentin interpretativ për herë të parë si aktor dhe dëshmon se përveç këngës ka dhe vetitë e gjyshes së tij, e cila dikur kishte lozur në Prizren me Bekim Fehmiun. Luan Kryeziu, aktor i qytetit të Prizrenit, ishte po kaq i dalluar, me përplot finesa dhe gjallëri filmike.
Suela Bako, aktore dhe regjisore nga Tirana me fytyrën dhe pantomimikën e saj, nxjerr në pah veti që nuk gjen në modelin e aktores së kërkuar. Rifat Smani, aktor i sapo dalë nga djepi i akademisë së arteve, shfaq karakterin e tij njomak, dashurinë dhe forcën e tij artistike për ekranin dhe formulën e përcaktimit të tij.
Historia e filmit “Shpresa“ bluan nëpër dhëmballët e mullirit ideo-fabular, një lidhje dashurie mes një çifti të sapo formësuar për të kuptuar se çka është pesha e dashurisë përkatësisht rruga deri në kinema. Pra, tregimi që ky film trason ndërlidhet mes kinemasë dhe dashurisë për kinemanë përkatësisht dashurisë që ekrani mund të bartë në dorë e në mendje.
Ndërsa, “On night stand“ nxjerr në urën e kohës, një histori të një çifti që duan të shijojnë nën jorganin e panjohur atë që atyre ju pëlqen. Tingujt e kitarës i japin kahe sahatit shpirtëror të këtij çifti. Takohen në një legjendë gërmadhash, një hotel, vajza kërkon një hotel me pamje kah dielli, bëjnë atë që atë që duan, reflektojnë realitetin ballkanik në ardhje, nuk njohin njëri tjetrin, nuk flasin njëri për tjetrin, nuk din emrin e njëri tjetrit, japin mesazhin se jeta është udhëtim, është natë, është jorgan sa biblik po kaq dhe dramatik./KultPlus.com