Shkruan: Avdi Ibrahimi
Kur shikojmë natyrën dhe universin, na duket sikur ekziston një rregull dhe harmoni admiruese që zotëron gjithësinë, kështu vetvetiu na krijohet ideja se gjithçka është e programuar nga vetë vullneti i Zotit, krijuesit e të gjithave. Por megjithkëtë ndjenjat na drejtohen nga një botë tjetër e panjohur dhe e padukshme. Por disi padashur mendja nuk rri e qetë, ajo do që të hyjë logjikshëm brenda asaj substance të natyrës krijuese, do që të mësojë vullnetin dhe punët e Krijuesit se si dhe përse mirësia e tij krijoi botën?! Por njohjet që dime gjer më tani nga ajo që kemi lexuar e mësuar nga predikuesit fetar dhe ata shkencor sikur nuk na kënaq. Prandaj njeriu i logjikshëm do që të hyjë në kufijtë e përmbindijshëm të botës shpirtërore për të marrë ato njoftime që ende nuk i dime? Pra të mësojmë dhe kuptojmë edhe botën e padukshme.
Sipas pikëpamjës time mbi besimin, mbase është e kuptueshme se besimi është një lloj bindje si e padyshimtë për një të vërtetë. Pra mënyra se si ky besim u është dedikuar njerëzve duke i paraqitur profetët si mësues “hyjnor” kështu ata udhëheqnin turmën, duke predikuar drejtësi, vërtetësi dhe paqe, kjo ishte vetëm ajo pjesa e dukshme e tyre, por në realitet ata ndiznin shpirtërat e këtyre njerëzëve me flakët e pashuara të zellit, dhe bekonin shpatën për ata që nuk ndiqnin rrugën e tyre të “Zotit”, këta sundimtar të botës edhe sot paralajmërojnë ardhjen apo rilindjen e Krishtit, Jehovait, Jezusit e Isës. Kështu ata po mbjellin frikë psiqike e dhunë fizike, duke futur tek njerëzit ndjenjën e fajit, në mënyrë që të shtypin çfardolloj mendimi ndryshe. Këtu qëndron fatkeqësia e predikuesve për besim që u japin të tjerëve të drejtën të besojnë në diçka të cilën ata vetë nuk e kanë besuar, për mendimin tim ky është krim të shkatërrosh të kaluarën në emër të një besimi të ri është mbase apsurde.
Mbase do të ishte e mjaftueshme sikur këta predikues të mos u thonë njerëzve se si duhet të jetojnë e në çka të besojnë, kur dihet se Zoti është një për mbarënjerëzimin. Të gjitha besimet kam përshtypjen time se janë krijuar për ta vënë në kontroll njerëzimin, së pari për ta përçarë duke i detyruar të heqin dorë nga tradita e lashtësisë, natyrisht mëpastaj për ti sunduar dhe detyruar të besojnë në predikimet e tyre të reja.
Dijetar të ndryshëm theksojnë se njëri prej njerëzve më të rëndësishëm, të periudhës së trëndafilëkryqtarëve ka qenë Frensis Bekoni, i cili ka luajtur rol të rëndësishëm si mjeshtër i madh i Urdhërit të Trëandafilkryqëtarëve në Angli që pati rol vendimtar në themelimin e Urdhërit të Masonërisë, mendohet se ka qenë “babai” i “shkencës” moderne dhe autor i vërtet i dramava të “Shekspirit”. Për këtë, cilido anëtarë i vëllezërisë së Masonërisë, që kërcënon, ta sfidoj apo ta kundërshtoj këtë tip edukimi të ri globalist, lihet mënjanë dhe linçohet deri sa ai të dorëzohet?! Vetëm ata persona që i konsiderojnë të “sigurt” kanë të drejtën të hyjnë në nivelët më të larta të piramidës. Konsiderohet se ekziston dera e madhe britanike e Uindsorëve është njëra prej portave të tyre, ashtu sikurse janë Rodshildët në mbareuropën e Rokfelerët në ShBA.
Sot mbarë popujt e Botës, jetojnë në një shoqëri të ndrydhur nga frika e program kontrollit nëpërmjet besimit globalist e kozmopolit. Kjo frikë mbarnjerëzore përjetësohet nga mediat nga kërcënimi i terrorizmit global. Kjo frikë krijon një dyshim në rritje midis fqinjëve e midis miqve. Para disa viteve Pat Robertsoni dhe të tjerë ungjillorë, në një emision radiofonik e televizivë flisnin për një fe të re politike, ku për objektiv kishin SHBA-të për të krijuar një perandori të krishterë globaliste.
Si përfundim të këtij shkrimi, bëj pyetjën, a munden fundamentalizmi dhe besimi fetar politik, ta çojnë në luftëra të papritura mbarnjerëzimin? Përgjigja është, kamë frik se po.